Türkiye’de sendikal örgütlenme oranları, iş kolları bazında incelendiğinde Konaklama ve Eğlence İşleri İş Kolunun, sıralamada en sonlarda yer aldığı görülmektedir. Sektörün kendine özgü koşulları, istihdamın yapısı, işverenlerin konuya yaklaşımları, turizm çalışanlarının sendikalı olmaması/olamamasında etken faktörler olarak gösterilmektedir. Bu araştırma, turizm çalışanları arasında sendikal örgütlenmenin mevcut tablosunu ortaya koymak, problemi bütün paydaşları çerçevesinde irdelemek amacıyla yapılmış olup veriler, karma araştırma yöntemlerinden yararlanılarak elde edilmiştir. Bu amaç çerçevesinde, şehir otellerini temsilen İstanbul’da, sayfiye otellerini temsilen de Antalya’da faaliyet gösteren dört ve beş yıldızlı otellerde çalışmakta olan iş görenlerden anket uygulaması ile veriler toplanmıştır.
Araştırma sonucunda elde edilen bulgulara göre, konaklama işletmesi çalışanlarının, sendika üyesi olma konusunda yeterince istekli olmadıkları, sendika ve sendikacılara yönelik güven eksiklikleri olduğu ortaya çıkmıştır. Sendika yöneticileri bu iş kolundaki düşük sendikal örgütlenmenin daha çok sektör sermayedarlarının tutumlarından kaynaklandığını ileri sürmüşlerdir. Sektör işverenlerinin ve profesyonel otel yöneticilerinin ise, mevcut sendikal yapının değişmesi, sendikaların sektörün gerçeklerini anlaması durumunda sendikal örgütlenmeye sıcak bakabilecekleri görülmüştür.
Ürüne ait yorum bulunmamaktadır.
Araştırmanın iki temel çatı üzerine kurulduğu söylenebilir. Bunlardan ilki, turizmi; biyolojide yüzyıllardır kullanılan ve bilimselliği kanıtlanmış taksonomi vasıtasıyla turizmi kapsayan-kapsanan ekseninde sınıflandırmak; ikincisi ise yukarıda bahsedilen kavram açımlaması ile bir türün anlamsal ayrıştırmasını yapıp oluşturulan “Hiyerarşik Turizm Taksonomisi” (HTT) modelindeki yerini belirmektir. Bu doğrultuda literatür taraması yapılmış, mevcut tanımlar epistemolojik olarak incelenmiş, turizm teorisinde çalışmaları bulunan akademisyenlerden birincil veri toplanmış, bu veriler nitel yönden analizlere tabi tutulmuş ve çalışma çıktısı olarak da Ek 1’de verilen özgün turizm sınıflandırma modeli (HTT Modeli) oluşturulmuştur.
“Turizm Endüstrisinin Makroekonomik Etkileri ve Politika Yönelimleri” adlı bu çalışma, turizm sektörünün global ekonomik düzeydeki etkilerini ve hükümetlerin bu alandaki karar alma süreçlerini irdeleyen kapsamlı bir araştırmadır. Asya-Pasifik bölgesindeki seçili ülkeler (Çin, Japonya, Hindistan, Güney Kore, Endonezya, Singapur ve Tayland) ve Türkiye örneğinde, turizm gelirlerinin ekonomik büyüme, enflasyon, cari işlemler dengesi ve istihdam gibi temel makroekonomik değişkenler üzerindeki etkileri ampirik bir yaklaşımla analiz edilmiştir.
Sonuçlar, turizm gelirlerinin bazı ülkelerde cari işlemler dengesi, ekonomik büyüme, enflasyon ve istihdam oranları üzerinde anlamlı ilişkiler oluşturduğunu, ancak diğer ülkelerde bu ilişkinin gözlemlenmediğini göstermektedir. Bu bulgular, turizmin ekonomi içindeki rolünü daha iyi anlayabilmek için önemli bir temel sunmakta ve ilgili ülkeler için stratejik ekonomi politikalarının şekillendirilmesinde rehberlik yapmaktadır.
Bu kitap, turizm ekonomisi ile ilgilenen akademisyenler, politika yapıcılar ve sektördeki profesyoneller için hem teorik hem de uygulamalı bir kaynak niteliği taşımaktadır. Ayrıca, turizm gelirlerinin ülkeler arası farklı etkilerini derinlemesine inceleyerek, gelecekteki politika geliştirme süreçlerine ışık tutmayı amaçlamaktadır.