seni özlemenin günü yok

 

Seni Özlemenin Günü Yok

 

Seni özlemenin günü yok

Bazen bir pazartesi sabahı ansızın düşüyorsun aklıma

Bazen perşembe günleri

Yorgun bir ikindi vakti, tüm gündendiler sırtını dönmüşken,

Sen beliriyorsun içimin günebakan yanlarına

 

Seni özlemenin günü yok

Bazen arife günüymüş gibi geliyor

Ertesi bayram kavuşmalarını hissediyorum

Cuma zannediyorum tüm günleri

Takvimler; bayramın birinci, ikinci, üçüncü, yirminci, sekseninci günü gibi oluyor

 

Seni özlemenin günü yok

Bazen pazar sabahları şiir olup kahvaltının yanında yerini alıyorsun

Bazen büsbütün kıskandırıyorsun şairleri

Kuytu bir köşeden izliyorum seni

Takvimlerde kayboluyorsun

 

Seni özlemenin günü yok,

Sıcak bir yaz günü,

Yanına tas konmuş hayrattan su içer gibi yudumluyorum kavuşmalarımızı

İskelede, eli boş dönmeyen balıkçı mutluluğu ile karşılıyorum

Takvimlerden hangi gün bilmiyorum

Günü yok seni özlemenin

 

Turnalara söyledim

Kırlangıçlara, yeni doğan bebeklere, leyleklere

Mevsim göç değil geldi hepsi

Tarih kavuşmaları gösteriyor ayrılıkları değil

Seni özlemenin günü yok, gitme şimdi.