MODERNİZM SÜRECİNDE ANTİPEDAGOJİ VE KRİTİK

İnsanın bütün faaliyeti ve davranışları, yapıp-etmeleri bir düşünce mahsülüdür. Düşünce ürünü olmayan, şuur alanı içinde yer almayan bir davranış insan olmanın gereği değil, ya aşkın varlık alanının ya da hayvani sahanın faaliyeti olarak görülmektedir.
Yüzyılların birikimi olan eğitim ve/veya pedagoji sonu görülmeyen bir hedefe yönelmek değil tasavvur edilen, hesaplanıp tasarlanan, geleceği bugünden yaşamak gayretinden başka bir şey değildir. Gelecek adına bugünden karar vermek, hatta kişinin yaşamayacağı fakat yaşayacaklar adına karar vermek demektir. Böyle bir durum elbette daima itirazlarla karşılaşacaktır.
Henüz yaşanılmamış zaman için karar vermede kendisinde yetki görenler; ebeveynler ve toplumları yönetmeye talip olan siyasal erk ile tabi kılınanlar arasında eşitsizlik ve boyun eğen bir boyun eğdiren arasında araç haline getirilen akıl ve bilim bu mücadele sahasının unsurları olarak karşımıza çıkmaktadır.
Bu çalışmada, Batı medeniyeti ve modernizm içerisinde ortaya çıkan ve kendisini antipedagoji olarak isimlendiren teorik bir mücadele safhası ele alınmış olup, Türk okuruna tanıtılmaya çalışılmıştır.
Bu araştırma, giriş ve üç ana bölüm ile genel değerlendirme bölümünden meydana gelmekte olup, genel eğitim anlayışları ile antipedagojik düşünceler ve çatışma noktaları kendi içerisinde bir bütünlük arz edecek şekilde analiz edilmeye çalışılmıştır.